را فراهم مى كنند. اين عده همان صنعتگران يا پيشه وران بودند. از طرفى جامعه انسانى وقتى گسترش مى يابد خود به خود تقسيم اجتماعى كار نيز توسعه پيدا مى كند. به تدريج با توسعه جوامعى كه به صورت خانوادگى و خويشاوندى زندگى مى كردند نماد حكومت ظاهر مى شود. و در نهايت به دوران پيدايش صنعت جديد مى رسيم كه با ماشين بخار آغاز مى شود و تحول عمده اى را در مفهوم كار و توليد ايجاد مى كند. اين تحولات از يك سو و گستردگى جمعيتى زمين دست به دست هم دادند و دنياى جديد را به وجود آوردند كه به دنبال خود تبعات، مفاهيم و مشكلات خاص خود را داشت و باز در پاسخگويى به اين تحولات و تبعات، جامعه شناسى به مفهوم جديد خود قد علم مى كند.

اما يكى از دغدغه هاى ابتدايى جامعه شناسان بنيانگذار، وضع جامعه پيش از دوران سرمايه دارى و صنعتى در مقايسه با دوران مدرن است. يكى از اين جامعه شناسان، «اميل دوركيم» فرانسوى است كه مشخصاً پايان نامه و رساله دكتراى خودش را معطوف تقسيم كار اجتماعى در جامعه بشرى مى كند و بررسى اين موضوع را در جامعه صنعتى مدنظر قرار مى دهد.

واقعيت اين است كه تحول عظيمى در سامانه هاى كار بشر چه به لحاظ فكرى و چه به لحاظ فعلى در دوران مدرن ايجاد مى شود. آدم ها كه تا پيش از دوران صنعتى شدن به لحاظ حرفه اى، مشابهت هاى زيادى با هم داشتند در حوزه هاى كارى متعددى جاى مى گيرند و همين تقسيم نوين كار اجتماعى، تحولات فكرى و ارتباطى را در جامعه صورت بندى مى كند. البته در كنار اميل دوركيم، «ماركس وبر» آلمانى نيز وجود دارد كه بويژه در حوزه «بروكراسى و سيستم ادارى» نظراتش را بيان مى كند.